მიმაფრენდა ნაპრალებზე ლურჯი ცხენი,
გადვიჩეხე,
უკურნებლად დაჭრილი ვარ...
დამეხსენი!
შეკიდებიან მთვარეს, როგორც მძიმე მტევნები,
თეთრ-ვარდისფერი ალუჩები და შადრევნები,
ქანდაკებებმა ჩაიარეს მოხდენილ წყებად.
სადღაც შორს მუსიკა კითხულობდა:
ვინ არის ეს ქალი, ვინ არის ეს ქალი
ასეთი ცისფერი?
ჩახმახის წუთი, ბნელ სივრცეში აშლილი ბოლი,
შავი ყვავილის სამუდამოდ მკვდარი ფოთოლი.
ლიუციფერი:
- ვინ არის ეს ქალი, ვინ არის ეს ქალი
ასეთი ცისფერი?
